Gelir dağılımındaki eşitsizlik, sosyal adaletsizlik çözülmezse zenginler etrafı elektrikli tel örgülerle çevrili "güvenlikli" sitelerde yaşar. Aslında kendilerini lüks hapishanelere kapatmış olurlar.
Bir müddet sonra insanın boğazında düğümler iyice çörekleniyor. Hüzün de denemez daha ağır bir şey, keder desek daha doğru. "Ölünce geçer mi" diye düşünüyorum, umarım geçiyordur, ölüm bu işe yarasa bari...
Yakınım olsun ya da sevdiğim ünlü bir kişi olsun, öldüğünde ne kadar alışmış olduğumu anlıyorum o insana. Ama kendime öyle bir alışkanlığım yok gibi, kendi yokluğumu fark etmem bile sanki.